2. Co ty tu robisz?

Przeczytaj notke pod rozdziałem.

Stanęłam przed lustrem i zgarnęłam ręką włosy, które spadły mi na czoło. Przemyłam twarz, żeby się rozbudzić. Tej nocy, długo nie spałam, to pewnie dlatego, że przeprowadziłam się do nowego miejsca. Miałam nadzieje, że w przyszłości, nie będę miała takich problemów z uśnięciem.
Skorzystałam z toalety, wróciłam do pokoju i podeszłam do szafy, żeby wziąć ubrania. Kiedy już je wybrałam, odwróciłam się w stronę okna, podskoczyłam i prawie krzyknęłam. Obok okna stał Luke. Co on do cholery tam robił, a przede wszystkim kto go tutaj wpuścił?
- Co ty tu robisz? - krzyknęłam i ruszyłam w jego stronę. Kiedy byłam obok niego, okazało się, że jest ode mnie o głowę wyższy. Byłam bardzo niska, co swoją drogą zawsze utrudniało mi życie. Stanęłam więc na palcach, co pomogło, niewiele, ale jednak byłam trochę wyższa. Spojrzałam mu gniewnie w oczy, a on jedynie spojrzał na mnie z rozbawieniem. Co go tak bawiło? Że mnie wystraszył? Czy że wkradł mi się do domu?
- Odpowiedz mi do cholery co ty tu robisz? - powtórzyłam. Luke uśmiechnął się, położył ręce na moich ramionach i delikatnie odsunął.
- Uspokój się, bo, jak to się mówi, złość piękności szkodzi, skarbie - zadrwił.  Miałam tego dość, dopiero się tu wprowadziłam, a już nie miałam tutaj życia, przez kochanego Luke'a.
Musiałam mieć dziwną minę, bo chłopak nagle spoważniał i ściągnął ręce z moich ramion. - Dobra, przepraszam - powiedział zrezygnowany. Spojrzałam na niego zaskoczona. Czy on właśnie mnie przeprosił? Wow, dziwne. Nie sądziłam, że powie coś takiego, byłam bardziej nastawiona na jakąś chamską uwagę z jego strony, ale nie spodziewałam się, że przeprosi. - Możemy zacząć od nowa?
- Od nowa? Co masz na myśli? - zapytałam lekko zbita z tropu. Chłopak westchnął.
- Cześć. Jestem Luke, a ty? - zapytał i uśmiechając się lekko podał mi rękę. Zrozumiałam o co mu chodzi i odwzajemniłam uśmiech.
- Nelly. Miło mi cię poznać, Luke - podałam mu rękę.
- No więc skoro między nami jest okej - zaczął. - Bo jest okej? Mam rację? - potwierdziłam skinieniem głowy. - To może się lepiej zapoznamy, hm? - zaproponował.
- Dobrze - zawtórowałam mu.
Cały dzień spędziliśmy rozmawiając razem i poznając się. Dowiedziałam się o nim wielu rzeczy, tak samo jak on o mnie. Żałowałam, że oceniłam go od razu, bo okazał się być fajnym chłopakiem i świetnie mi się z nim rozmawiało. Postanowiliśmy, że następnego dnia też musimy się spotkać, bo i tak nie mam co robić. Jesteśmy jedynymi nastolatkami w okolicy i Luke przez ten czas nie miał żadnych znajomych. Na pożegnanie Luke przytulił mnie, co według mnie było bardzo urocze. Miałam szczęście, że było ciemno i nie widział jak się rumienie.

 ***

- Więc jakie plany na dzisiaj? - zapytałam chłopaka, kiedy wszedł do mojego pokoju.

- Szczerze mówiąc żadne jak na razie - powiedział. - Ale mam do ciebie pytanie.

- Jakie? Pytaj śmiało.

- Wierzysz w duchy? - zapytał. Zaśmiałam się, a on spojrzał na mnie dziwnie.

- Nie - powiedziałam nadal się śmiejąc. - A czemu pytasz?

- Tak tylko. Chciałem po prostu wiedzieć.

No cóż. Wzruszyłam ramionami.

- Albo nie, jednak chce ci coś powiedzieć.

__________________________________________________________

CIEKAWE CO LUKUŚ CHCE POWIEDZIEĆ NELLY XD

No więc tak, przepraszam, że rozdział jest tak poźno i że jest krótki. Kolejne będą dodawane regularnie co wtorek. Przypominam, że jeśli ktoś chce być informowany, to pisze swój user w zakładce Informowani.

Nie nalegam ale jeśli możecie tweetujcie z hasztagiem

#HauntedHouseFF